Είναι άνοιξη του 1945 και το μέτωπο πλησιάζει το χωριό Νεσοβίτσε της Μοραβίας. Ο δωδεκάχρονος Ολίν Βαρέκα , με το παρατσούκλι Νάνος για το μικρό του ανάστημα, παρατηρεί τα γύρω γεγονότα, ανακαλεί αναμνήσεις και βρίσκει παρηγοριά στη φαντασία του.
Είναι μοναχογιός, κι όμως ο πατέρας του του φέρεται και τον τιμωρεί σκληρά για κάθε μικρό παράπτωμα. Ίσως για τον εκδικηθεί για την αποτυχημένη προσπάθειά δική του να γίνει κι αυτός από τους πλουσιότερους αγρότες του χωριού. Τα αγόρια από τις πλούσιες φάρμες τον κοροϊδεύουν, και εκείνος τους εκδικείται με μικροκακία.
Από μια κρυψώνα παρακολουθεί τους Γερμανούς στρατιώτες που δραπετεύουν. Τα σοβιετικά στρατεύματα πλησιάζουν και οι αγρότες, καθώς και ο Βαρέκα, στέλνουν τους γιους τους με τα βόδια και τα άλογα στο δάσος φοβούμενοι την επίταξη…
Σχολιασμός
Στη δεκαετία του 1960, χάρη στους σκηνοθέτες του Τσεχοσλοβακικού Νέου Κύματος, η βιωμένη, ιδεολογικά χειραγωγημένη εικόνα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου επανεξετάστηκε. Ένα από τα πρώτα έργα αυτού του τύπου είναι ένα δράμα του 1965 με τον ειρωνικό τίτλο “Ζήτω η Δημοκρατία.”
Η πρωτοποριακή ταινία είναι το αποτέλεσμα μιας ευτυχούς συνεργασίας μεταξύ του σκηνοθέτη Κάρελ Καχίνα και του σεναριογράφου Γιαν Προχάσκα. Ωστόσο, ο τότε 41χρονος σκηνοθέτης είχε προσθέσει προηγουμένως το τετριμμένο πολεμικό δράμα Práče (1960) [Η σφεντόνα] στη φιλμογραφία του.
Είναι η ιστορία ενός μικρού που συμμετέχει στις μάχες για το πέρασμα του Ντούκελ που έρχεται σε έντονη αντίθεση με την ιστορία του δωδεκάχρονου Όλιν, μέσα από τα μάτια του οποίου παρακολουθούμε το τέλος του πολέμου.
Το χωριό Νεσοβίτσε της Μοραβίας γίνεται το σκηνικό γεγονότων που η πορεία τους επιταχύνεται από τις επερχόμενες μάχες του μετώπου. Ο μικρός πρωταγωνιστής ζει με τον φόβο ενός αυστηρού πατέρα, αλλά ταυτόχρονα παρατηρεί απορημένος τη συμπεριφορά των μεγάλων. Δεν διστάζουν να λεηλατήσουν ένα εγκαταλελειμμένο γερμανικό αγρόκτημα, ούτε να σκοτώσουν τον φερόμενο ως συνεργάτη. Στα μάτια του Ολίν οι Γερμανοί στρατιώτες που υποχωρούν και οι Σοβιετικοί απελευθερωτές αποτελούν πηγή ανησυχίας που συνδέεται με την οικογενειακή περιουσία - μια φοράδα με ένα κάρο - που ο πατέρας του τον διέταξε να κρύψει στο δάσος. Ωστόσο, η απογοήτευση με την άδικη παγκόσμια τάξη δεν είναι κάτι καινούργιο για τον Ολίν. Γνωρίζει ήδη από πρώτο χέρι την σκληρότητα από τους συνομηλίκους του, που πάντα τον εκφοβίζουν.
Ο Κάρελ Καχίνα χτίζει τη φήμη του σκηνοθέτη, που ισορροπεί τη σκληρή πραγματικότητα του τέλους του πολέμου με ονειρικούς ποιητικούς πίνακες. Ο εικονολήπτης Γιάρομιρ Σοφρ, που έκανε το ντεμπούτο του στην ταινία μεγάλου μήκους, έχει επίσης μερίδιο στα σαγηνευτικά γραφικά της ταινίας.
Ο μικρός, μη ηθοποιός, Zdeněk Lstibůrek διαπρέπει ως Ολίν, κάτι που επιβεβαιώνει τη διάσημη ικανότητα του Καχίνα να συνεργάζεται με παιδιά. Η ταινία είχε επίσης τίτλο “Εγώ και η Γιουλίνα και το τέλος του μεγάλου πολέμου.”
Δεν προβλήθηκε ποτέ στις ελληνικές αίθουσες.
Πηγή:
www.filmovyprehled.cz/cs/film/396660/at-zije-republikaΣυνιστάται.
Καλή σας θέαση.
manosl
Θα βρείτε το ριπ στο uloz.to
Long Live the Republic
25.000 FPS
elad59
@
.
53x
()
.
Shto tek te preferuarat
.
Korrigjo titrat
