Οικογενειακή ταινία, από τις καλύτερες της δεκαετίας του ’50 και μάλιστα δίχως την υπογραφή των στούντιο της Ντίσνευ(πως άφησε ο θείος Γουώλτ και του ξέφυγε αυτό το σενάριο, άραγε;), που διαδραματίζεται στα χρόνια της Άγριας Δύσης. Έχει κάτι από την αφέλεια, τον αυθορμητισμό και την αγνότητα, των παραγωγών εκείνων που εστίαζαν στην ψυχαγωγία των νέων μέσα από τον κινηματογράφο και, το πετύχαιναν απόλυτα, προσφέροντας ταυτόχρονα κοινωνικό έργο με την προώθηση των οικογενειακών αξιών. Μια αξιολάτρευτη ταινία, για νέους κάθε ηλικίας!
Κρίμα που ταινίες όπως αυτή δεν προβλήθηκαν στην χώρα μας(η αλήθεια είναι πως η διανομή της ήταν υπερβολικά επιλεκτική, ή περίεργη, περιλαμβάνοντας μόνον την Ισπανία, την Φιλανδία, την Πορτογαλία, την Τουρκία, την άλλοτε Δυτική Γερμανία και, φυσικά, την Αμερική). Έχει αυθεντικότητα και είναι πολύ προσεγμένη, ειδικά στον τρόπο που προσεγγίζει την παιδική ψυχοσύνθεση. Ένα φιλμ φτιαγμένο από ανθρώπους που ήθελαν να ψυχαγωγήσουν περνώντας και πάμπολλα μηνύματα, να προβάλουν έννοιες όπως η ειλικρίνεια, η αξιοπρέπεια, η τιμιότητα, να τονίσουν τον σημαντικότατο ρόλο της οικογένειας και τις βάσεις που θέτει για την ατομική εξέλιξη του καθενός. Δεν έχει υπερβολές και ανούσια βιαιότητα. Προτιμάει να δείχνει την ασχήμια των σκέψεων και των πράξεων με ένα πολύ πιο ρομαντικό τρόπο, πιο ήπιο για τα μάτια των μικρών θεατών. Θεωρώ ότι αυτές οι οπτικές εξακολουθούν να χρειάζονται, κι όχι να παραμένουν αχνές, κινηματογραφικές μνήμες, άλλων εποχών.
Την ταινία σκηνοθέτησε ο Ted Tetzlaff, που εκτός από κινηματογραφιστής, υπήρξε και πολύ επιτυχημένος διευθυντής φωτογραφίας(οι καλύτερες του δουλειές σε αυτό τον τομέα, ήταν τα The Talk of the Town και, The More the Merrier). Σαν σκηνοθέτη, θα θυμάστε σίγουρα το Honeymoon in Bali, ή το Road to Zanzibar με τους Bing Crosby, Bob Hope και, Dorothy Lamour. Έκανε πολλές κομεντί, όλες τους εξαιρετικές. Ανήκε στην pre – code εποχή/σχολή, με σπουδαίο έργο μεταξύ 1926 – 1939. Φαντάζομαι ότι αυτές του οι δουλειές, οι αγνές και ευρηματικές ταινίες εκείνων των χρόνων, αποτέλεσαν και το βασικό κριτήριο της επιλογής του και για το “Treasure of the Lost Canyon”. Μια επιλογή που δικαιώθηκε εκ τους αποτελέσματος. Το φιλμ βασίζεται στο βιβλίο του Robert Louis Stevenson, «Ο θησαυρός του Φράντσαιντ». Η σεναριακή προσαρμογή έγινε από το δίδυμο Brainerd Duffield και Emerson Crocker . Πολύ όμορφη η μουσική του Frank Skinner , που άγνωστο σε μένα το γιατί, δεν μνημονεύεται καν στα credits. Πολύ καλό και το μοντάζ του Milton Carruth .
Στο καστ ξεχωρίζουν δύο σημαντικές μορφές του Αμερικάνικου σινεμά. Ο William Powell(που είναι καταπληκτικός, καλύτερος και από το Mr Peabody & the mermaid), και, η Julie Adams(έχει μια φρεσκάδα και ένα αέρα κεφιού απίθανο!). Οι δύο τους υποδύονται το ζεύγος των Μπράουν που θα υιοθετήσει το 11χρονο αγοράκι και, μαζί θα ζήσουν πολύ έντονες, αλλά και όμορφες στιγμές. Ο Henry Hull είναι ένας εκ των κακών της υπόθεσης(ο διεφθαρμένος δικηγόρος που καταχράται περιουσίες και καταστρέφει ανθρώπινες ζωές). Είναι κι αυτός εξαιρετικός στην ερμηνεία του. Τέλος, έχουμε και τον μικρό πρωταγωνιστή, τον Charles Drake. Μέτριο θα τον χαρακτήριζα. Κάπως άτονο και άτολμο γενικά. Όταν ενηλικιώθηκε μεταπήδησε στην μικρή οθόνη, για να κάνει μεγάλη καριέρα, παίζοντας σε δεκάδες επιτυχημένες παραγωγές των Αμερικάνικων καναλιών.
Ο 11χρονος Ντέηβιντ πέφτει θύμα του σφετεριστή και απατεώνα ξάδελφου του πατέρα, ο οποίος επιχειρεί να ξεφορτωθεί τον μικρό για να βάλει χέρι στην περιουσία του, στέλνοντας σε τρείς μικροκακοποιούς που οργώνουν την επαρχία δίνοντας ψευτο-παραστάσεις. Ο μικρός θα σταθεί τυχερός μέσα από την γνωριμία του με έναν μορφωμένο μεσήλικα, που θα τον υιοθετήσει και θα αναλάβει την διαπαιδαγώγηση του. Μαζί θα αναζητήσουν τον θησαυρό του χαμένου φαραγγιού, αλλά και πολλά περισσότερα πέρα από τις απλές συγκινήσεις, όπως την αξία εννοιών…
Η ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΕΓΙΝΕ ΕΞ ΑΚΟΗΣ
The Treasure of Lost Canyon(1952)corto64
29.970 FPS
corto64
(corto64)
@
.
370x
()
.
10.0 / 10
(2votes)
.
Add to favourites
(1)
.
Correct subtitles
.
Upload subtitles
Uploaded from BSPlayer v2.70 developed by bst2
